Kwetsbaarheid heeft veiligheid, vertrouwen en verbinding nodig
Wat is transitie
Transitie betekent letterlijk de overgang van de ene fase naar een volgende, een veranderingsproces, ontwikkeling van de vorm of stijl naar de andere.
Tijdens de belangrijke veranderingen in ons leven krijgen we te maken met de thema’s uit we de zogenaamde contactcirkel. Hoe we onze transitie doorlopen wordt er grotendeels bepaald door wat we in onze vroege jeugd hebben geleerd om met de spannende situaties om te gaan.
Onze begin
Vanaf onze geboorte hechten we ons aan onze ouders en verzorgers. En hoe klein ook, we passen ons aan om deze verbinding zo goed mogelijk in stand te houden. En dat onthouden we ons leven lang. Natuurlijk beïnvloeden latere ervaringen ons ook, maar de basis wordt al heel vroeg gelegd. Eerst in ons gezin van herkomst, of de plek waar we opgroeien en dan op school. Dat gaat grotendeels onbewust.
Keuzes
In ons volwassen leven, maken we (onbewust) keuzes, die verbonden zijn aan onze vroegere ervaringen. We hebben ons aangeleerd wat we moeten doen of laten om gezien te worden en liefde te ontvangen.
Misschien heb je geleerd dat het beter was om je gevoelens niet te laten zien. Of dat je meer voor elkaar kreeg als je je aanpaste aan de verwachtingen. Of dat je het beter alleen kon doen en niet te veel op anderen vertrouwen.
Transitiecirkel
De Transitiecirkel geeft weer hoe wij mensen ons ontwikkelen en hoe we door een ingrijpende gebeurtenissen kunnen stagneren in onze ontwikkeling.
De verandering biedt ons telkens weer de mogelijkheid hebben om te verbinden, om afscheid te nemen, om te rouwen en om betekenis te geven, om opnieuw contact te maken. Ondanks en dankzij onze eerdere ervaringen. Hoe we de verandering doorlopen bepaalt hoe we ons opnieuw verhouden tot een nieuwe, ontstane situatie.
Op basis van de Transitiecirkel kunnen we terug kijken naar wat we hebben meegemaakt, hoe was onze reactie daarop en wie of wat was er voor ons belangrijk in goede en moeilijke tijden.
Tevens kunnen we het verlies ervaren, die we hebben geleden en wat heeft dat ons gekost. Soms is het nodig om nog afscheid te nemen van iets of iemand uit je verleden.
Als we in staat zijn om werkelijk afscheid te nemen, dan komt er ruimte om te rouwen. In de rouw wordt het gemis voelbaar. Gemis van wat er niet is geweest of wat er niet zal komen. Dat er misschien iets in ons leven heel anders is gegaan dan je had gedacht of gehoopt. De rouw is ook de plek om de liefde voor datgene wat verloren is gegaan te ontdekken en opnieuw integreren in ons leven.
In dit proces van verbinden, toelaten, kwetsbaarheid tonen, het afscheid nemen, te voelen wat relaties voor je betekenen, verdiepen we de relatie met onszelf.
Door het terug kijken, kijken we juist vooruit. Er ontvouwt zich de betekenis van de gebeurtenissen in het verleden, in ons leven van het hier en nu en de toekomst.
Op deze manier kan er weer ruimte ontstaan voor een nieuwe stap, nieuwe keuzes op onze levenspad.